1. Strona główna
2. Blog AgendaPro Health
3. Diastasis, czyli stan, w którym ...

Brzuch jest podstawowym obszarem utrzymującym ciało w pozycji pionowej. Składa się z szeregu mięśni, które oprócz tego, że umożliwiają elastyczność, chronią narządy wewnętrzne. Zdarza się jednak, że z różnych powodów (ciąża lub zmiana wagi) obszar ten ulega zużyciu i dochodzi do znacznego oddzielenia w tzw. rectus abdominis. Wtedy właśnie mówimy o diastasis, czyli przejściowym schorzeniu, które można odwrócić stosując się do serii ćwiczeń.

Diastasis abdominalis nie jest dolegliwością wyłącznie dla kobiet po ciąży, mężczyźni również mogą się na nią zapaść z powodu otyłości, nadmiernego wysiłku lub problemów wrodzonych (u dzieci jest to częste, ale z biegiem lat goi się samoistnie).

Objawy diastasis

• zwiotczały, obwisły wygląd brzucha

• Guzowatość przy wysiłku

• Nietrzymanie moczu

• Wypadnięcie

• Ból miednicy

• ból pleców, zwłaszcza w okolicy lędźwiowej

• Problemy z trawieniem, gazy i zaparcia

• Przepukliny w obrębie trzewi brzusznych

Diagnoza

Jeśli cierpisz na powyższe objawy, czas na konsultację z lekarzem lub fizjoterapeutą. Diagnoza stawiana jest na dwa sposoby: badanie manualne oraz badanie czynnościowe USG ściany jamy brzusznej. Pierwszy z nich jest zazwyczaj wystarczający. Możesz to zrobić także w domu: połóż się na plecach, zegnij kolana i podeprzyj podeszwy stóp, wykonaj niewielki ruch brzucha, palpacyjnie obejmij okolice odbytu i wyczuj, czy jest między nimi separacja większa niż dwa palce. Pamiętaj, że zawsze wskazane jest potwierdzenie diagnozy u specjalisty, który poprowadzi Cię w kierunku całkowitego wyleczenia.

Co wspólnego z dnem miednicy ma rectus diastasis?

W czasie ciąży kobiety przekształcają swoje ciało, aby dziecko mogło się prawidłowo rozwijać. Dno miednicy, na którym spoczywa dziecko, powstaje z połączenia przepony, kręgosłupa lędźwiowego (dolnego odcinka kręgosłupa) i ściany brzucha. Po porodzie 66% matek ma diastasis. Dzięki rehabilitacji możliwe jest przywrócenie stabilności rdzenia, gdzie znajdują się mięśnie brzucha.

Jak można rozwiązać diastasis abdominalis?

Proces ten jest długi i wymaga wytrwałości. Wyniki będą korzystne, o ile utrzymana zostanie ścisła rutyna ćwiczeń. Powrót do pierwotnego stanu ciała nie jest gwarantowany, ale można osiągnąć w miarę akceptowalną postawę. Poniższe wskazówki zapobiegają również powiększaniu się szczeliny między mięśniami prostymi brzucha.

• Unikaj robienia tradycyjnych crunchy: pierwszą rzeczą, która przychodzi do głowy jest położenie się na podłodze i robienie pompek, ale nie jest to zalecane, ponieważ tylko pogorszy Twój stan. Te chrupki narażają twoje dno miednicy na ryzyko, a gdy właśnie przeszłaś przez poród, najlepiej jest wykonywać ćwiczenia bez skrętów i uderzeń.

• Ćwicz swój rdzeń: praca nad mięśniem poprzecznym brzucha (najgłębszym mięśniem w brzuchu, który zapobiega przemieszczaniu się trzewi) koryguje napięcie mięśnia prostego brzucha. Hipopresyjne chrupki są najlepsze. Na przykład: rozciąga kręgosłup, rozciągając ręce i rozdzielając nogi (jedna idzie przed drugą). Noga, która jest ustawiona w jednej linii z twarzą jest lekko zgięta, aby nie uszkodzić kręgosłupa lędźwiowego, druga noga jest wyciągnięta. Utrzymaj tę pozycję przez kilka oddechów, a następnie zmień nogi. Zrób osiem zestawów dla każdej nogi.

• Ćwiczenie z rekwizytami: jeśli masz w domu piłkę szwajcarską / piłkę / fitball, połóż się na plecach na macie do jogi, ułóż ręce wzdłuż ciała i unieś obie nogi nad piłką. Powinieneś być całkowicie pionowy. Z każdym oddechem powoli unoś brzuch, a przy wydechu opuszczaj kręg po kręgu. Powtórz 10 do 15 razy.

• Elementy oporu: zastosowanie taśm elastycznych, hantli i obciążonych kostek zwiększa opór obręczy brzusznej. Kup jeden z nich i wejdź na matę do jogi i zejdź na czworaka. Jeśli używasz gumki, rozciągnij ją od stopy i przytrzymaj ręką. Podnieś tę nogę, aż będzie prosta, opuść i powtórz 15 razy dla każdej nogi. Pamiętaj, aby trzymać dolną część pleców prosto, aby uniknąć łuku.

• Unikaj wywierania nacisku na brzuch: jest wiele praktyk, które wywierają nacisk na brzuch i robimy je nieświadomie. Dopóki cierpisz na diastasis, zidentyfikuj je i staraj się ich nie robić. Na przykład: wstrzymywanie oddechu, podnoszenie ciężarów, parcie przy wypróżnianiu (stosuj dietę wysokobłonnikową, aby uniknąć zaparć), nagłe wstawanie z łóżka bez wcześniejszego wstawania na boku, aby zrównoważyć pracę narządów.

Przezwyciężanie diastasis

Po upływie co najmniej dziewięciu miesięcy od rozpoczęcia ćwiczeń separacja odbytu będzie się zmniejszać. Gdy jest mniejsza niż dwa centymetry, diastaza została pokonana. Teraz ryzyko wystąpienia przepukliny jest mniejsze, a estetyka bardziej przyjemna. Operacja jest ostatnią opcją i wykonuje się ją tylko w skrajnych przypadkach (gdy separacja wynosi od pięciu do 10 centymetrów).